تاریخچه و کشت چای در ایران

شاید بتوان گفت چای که بر سر سفره و میز کار بسیاری از مردم جهان، در میهمانی­ها، جشن­ها و سوگواری­ها به عنوان یک نوشیدنی جای دارد، بعد ازآب یکی از ارزان­ترین و پرطرفدارترین نوشیدنی­های جهان محسوب می­شود.

در دهم آبان سال ۱۲۷۹هجری شمسی حاج محمد میرزا که از طرف دولت وقت به سمت ژنرال کنسول ایران در هند مامور شده بود، هنگام بازگشت به ایران مقدار زیادی بذر و نهال چای با خود به ایران آورد و از طرف مظفرالدین شاه امتیاز کشت در تمام ایران را گرفت و لقب کاشف السلطنه به او داده شد. وی که کشت چای را در هندوستان آموخته بود به قصد تامین و ترویج زراعت چای، منطقه لاهیجان و تنکابن را جهت کشت بذر و نهال چای مناسب دید. لذا در این مناطق باغ چای، خزانه و نهالستان دایر و اولین باغ چای در تپه­های لاهیجان احداث گردید. بنابراین کشت چای در ایران قدمتی بیش از یکصد سال دارد. استان‌های گیلان و مازندران، مناطق سرسبزی در شمال کشور و سواحل دریای خزر هستند که با مناظر دیدنی از جنگل‌های انبوه، باغ‌های چای، مزارع برنج و دیگر محصولات پوشیده شده‌اند. هم اکنون سطح زیرکشت چای در این دو استان حدود ۳۲ هزار هکتار است که ۹۰ درصد آن در استان گیلان و ۱۰ درصد آن در استان مازندران جای گرفته و به طور پراکنده بین کوه‌های البرز و سواحل دریای خزر، جایی ‌که از نظر خاک و شرایط آب و هوایی برای رشد آن مناسب است، گسترده شده ‌است. قریب به ۶۰۰۰۰ خانوار کشاورز در این منطقه به امر چایکاری مشغول بوده و تنها در استان گیلان بیش از ۸۰۰ روستای چای خیز وجود دارد.

0 پاسخ

ثبت دیدگاه

مایل به ملحق شدن به بحث هستید ؟
به ما بپیوندید !

دیدگاهتان را بنویسید