تاریخچه و کشت چای در ایران
شاید بتوان گفت چای که بر سر سفره و میز کار بسیاری از مردم جهان، در میهمانیها، جشنها و سوگواریها به عنوان یک نوشیدنی جای دارد، بعد ازآب یکی از ارزانترین و پرطرفدارترین نوشیدنیهای جهان محسوب میشود.
در دهم آبان سال ۱۲۷۹هجری شمسی حاج محمد میرزا که از طرف دولت وقت به سمت ژنرال کنسول ایران در هند مامور شده بود، هنگام بازگشت به ایران مقدار زیادی بذر و نهال چای با خود به ایران آورد و از طرف مظفرالدین شاه امتیاز کشت در تمام ایران را گرفت و لقب کاشف السلطنه به او داده شد. وی که کشت چای را در هندوستان آموخته بود به قصد تامین و ترویج زراعت چای، منطقه لاهیجان و تنکابن را جهت کشت بذر و نهال چای مناسب دید. لذا در این مناطق باغ چای، خزانه و نهالستان دایر و اولین باغ چای در تپههای لاهیجان احداث گردید. بنابراین کشت چای در ایران قدمتی بیش از یکصد سال دارد. استانهای گیلان و مازندران، مناطق سرسبزی در شمال کشور و سواحل دریای خزر هستند که با مناظر دیدنی از جنگلهای انبوه، باغهای چای، مزارع برنج و دیگر محصولات پوشیده شدهاند. هم اکنون سطح زیرکشت چای در این دو استان حدود ۳۲ هزار هکتار است که ۹۰ درصد آن در استان گیلان و ۱۰ درصد آن در استان مازندران جای گرفته و به طور پراکنده بین کوههای البرز و سواحل دریای خزر، جایی که از نظر خاک و شرایط آب و هوایی برای رشد آن مناسب است، گسترده شده است. قریب به ۶۰۰۰۰ خانوار کشاورز در این منطقه به امر چایکاری مشغول بوده و تنها در استان گیلان بیش از ۸۰۰ روستای چای خیز وجود دارد.
ثبت دیدگاه
مایل به ملحق شدن به بحث هستید ؟به ما بپیوندید !