دیفن باخیا Dieffenbachia sp

دیفن باخیا  متعلق به خانواده ی  Aracena و زادگاه آن برزیل است.

گیاهی برگ زینتی و دارای حدود ۲۰ گونه است. دارای ساقه نرم و آبکی و گوشتی بصورت عمودی و و در مواردی افقی است. ساقه غالبا بدون انشعاب و برگ های انتهایی همیشه در حال رشد و فعالیت اند و برگهای پایینی به تدریج ریخته و ساقه حالت لخت به خود می گیرد. برگ ها بر حسب گونه از نظر نقش و نگار متفاوت اند. گاهی اوقات روی گیاهان سالخورده، گل ها به صورت محدود ظاهر می گردد.

زیباترین گونه های این گیاه عبارتند از:

– بومانی D. bowmanii: دارای برگهای بسیار زیبا  با حاشیه مواج است.

– پیکتاD. picta: از گونه های بسیار پر فروش و دارای واریته و هیبرید بسیاری است.

– سگواینD. Seguine: ارتفاع آن ۸۰ سانتی متر تا ۱ متر است.

– آموئنا D. amoena: دارای برگهای پهن با لکه های کرم رنگ به موازات رگبرگها است.

نیازها:

– نور: نور غیر مستقیم بهترین نور است. نژادهای برگ تیره نسبت به سایه مقاوم اند و در صورت که گیاه در محیط تاریک باشد علقی و بیش از اندازه دراز می شود.

– دما: دمای  ۱۳ تا ۱۸ درجه سانتی گراد را ترجیح می دهد و مدت کمی می تواند نسبت به دمای۱۰ درجه مقاومت کند ولی این دما باعث ریزش برگهای پایینی آن می شود.

– آبیاری: به آبیاری با اب سبک و بدون املاح هفته ای ۲ تا ۳ بار در تابستان و هفته ای ۱ بار در زمستان نیاز دارد. البته مواظب باشید آب در ته گلدان باقی نماند و هر چند وقت یکبار برگها را با آب شستشو نمایید.

نکته: اگر دما پایین تر از  ۱۶ درجه  باشد اجازه دهید سطح خاک بین دو آبیاری خشک شود.

  • رطوبت: در تابستان و به خصوص در دمای بالای ۲۴ درجه مه پاشی توصیه می شود. ریختن آب در زیر گلدانی سنگریزه دار به طوری که ته گلدان با آب در تماس نباشد در تامین رطوبت اثر مثبت دارد.
  • – خاک: به خاک رسی ، شنی یا هوموسی نیاز دارد. ترکیبی از خاک برگ و لوم و کمپوست برای آن مناسب است.

*نکته: دیفن باخیا را می توان در ظروف مخصوصی در آب پرورش داد البته برا ی این منظور به قرص های تقویتی نیاز است.

  • – تعویض گلدان: بر حسب رشد گیاه معمولا در ۱ سال در اسفند یا بهار انجام می گیرد.
  • – تغذیه: در تابستان هر ۱ ماه، ۱ بار با کود محلول و در بقیه سال به جز زمستان که گیاه در استراحت است، هر ۲ هفته یکبار با کود شیمیایی تقویت گردد.

ازدیاد:

برای ازدیاد می توان از قلمه ساقه ۱ ساله و انتهای ساقه و یا خوابانیدن هوایی استفاده نمود. ازدیاد در اواسط بهار تا اوایل تابستان عموما به وسیله ی قلمه هایی که از سرشاخه های گیاه به طول cm5 و حداقل با ۱ جوانه اند صورت می گیرد. برای ریشه دار کردن می توان از آب استفاده کرد. به دلیل شرابه دار بودن باید ۱ تا ۲ روز قلمه را گذاشت تا خشک شود وبعد به طور افقی در شن قرار داده تا ریشه دهد. برای تکثیر می توان از پاجوش در واریته هایی که تولید پاجوش  می کنند در کلیه فصول و تقسیم به قطعات cm5/7 با ۱ جوانه نیز استفاده کرد.

حساسیت ها ( علایم/ علت/ درمان):

– لکه های سوخته روی برگ/ آفتاب  سوختگی/ غبار پاشی در صبح یا عصر و جا به جایی گیاه به محل سایه

– رنگ پریدگی و سفید شدن برگها/ نور زیاد و کمبود  مواد غذایی/ انتقال به ساقه ، کوددهی

  • رنگ پریدگی و سقوط برگها/ هوای سرد/ انتقال به محل گرم

– خشک شدن و ریزش برگ/ هوای گرم و خشک/ آبیاری بصورت مه پاشی و انتقال به محیط خنک

– زرد شدن برگ های پایینی و لکه های قهوه ای در حاشیه / آبیاری بیش از اندازه/ کمتر آبیاری

  • ریز شدن برگها و دراز شدن ساقه / نور کم/ انتقال به محل روشن تر با نور غیر مستقیم
  • برگهای پایینی به طرف داخل پیچیده و خشک شوند/ افزایش سن/ انتقال به محل خنک تر

– برگ ها زرد و تار عنکبوت در زیر آنها/ کنه ریز و قرمز/ سم پاشی هر ۲ هفته ۱ بار تا رفع علایم

– زخمهای سفید و پنبه ای در زیر برگ و قاعده/ آفت/ سم پاشی هر ۲ هقته ۱ بار  با حشره کش نفوذی تا رفع علایم

– پوسیدگی برگ و ساقه/ قارچ بوتریتیس/ هوای سرد و مرطوب/ سم پاشی با قارچ کش، کاهش مه پاشی و نگه داری گیاه در ۱۶ درجه

نکته: گونه ی D.amoena دارای شیرابه سمی است که در صورت تماس به نقاط حساس بدن مانند لب تولید تاول و لکنت زبان می شود. برای تمیز کردن برگهای آن باید از دستکش استفاده کرد.

0 پاسخ

ثبت دیدگاه

مایل به ملحق شدن به بحث هستید ؟
به ما بپیوندید !

دیدگاهتان را بنویسید