پاورپوینت گیاهان دارویی
هفتاد و چهار اسلاید شامل:
گیاهان دارویی مرزه:
گیاهشناسی ، خواص ، نیازهای اکولوژیکی ، کاشت و داشت ، برداشت
مرزه ، گیاهی است علفی ،یک ساله و دارای ساقه های منشعب به طول تا ۳۰ سانتی متر ، رنگ گیاه سبز کدر می باشد که با همین مشخصه با دیگر گونه ها متفاوت است . ساقه مرزه دارای گره هایی است که از همین گره ها ساقه های دیگر منشعب می شوند و این ساقه ها نیزبه نوبه ی خود دارای انشعاباتی جدید می گردند ، به همین دلیل بوته گیاه به صورت پرشاخه و پرپشت به نظر می رسد .
برگ های گیاه باریک ، دراز ، نوک تیز ، نرم و پوشیده از تارهای کوتاه است که مات و کدر به نظر می رسند . برگ های مرزه همچنین دارای یک رگبرگ و غده های حاوی اسانس است . گل های آن نیز کوچک و به رنگ سفید ، سفید مایل به گلی یا گلی رنگ است که در فصل تابستان ظاهر می شوند . این گل ها به صورت ضخیم و در طول ساقه قرار گرفته اند . مرزه به دو صورت خودرو و کشت شده وجود دارد . انتشار آن در اروپا به ویژه فرانسه ، سیبری ، جنوب و غرب آسیا و از جمله ایران است . محل رویش مرزه در ایران شامل شمال غرب ، تبریز ، خوی ، ارسباران و قسمت های مختلفی از خراسان است . پرورش این گیاه به عنوان سبزی خوراکی بوده و استفاده خشک آن در ادویه جات در نقاط مختلف ایران رایج است .
مرزه تابستانی ( برگ خشک ) حاوی حدود یک درصد اسانس می باشد که شامل اجسامی از جمله کارواکرول ، تیمول ، بتاپی نن ، پاراسیمن ، لیمونن و کامفن است . ترکیبات دیگر آن شامل ویتامین ها و مواد معدنی مختلف است . ترکیبات مرزه بسته به شرایط آب و هوای ناحیه رویش ممکن است متفاوت باشد .
گیاهان دارویی مرزنجوش وحشی (Oriyganum vulgare) :
گیاهشناسی ، خواص ، دیگر خواص
گیاهی است چند ساله و منشا آن نواحی مدیترانه می باشد. این گیاه دارای ریشه سطحی بوده و ارتفاع آن بسته به منطقه رویشی به ۱۰۰-۵۰ سانتی متر می رسد. ساقه چهارگوش به رنگ قرمز، پوشیده از کرکهای ترشحی، برگها به طول ۵-۳ سانتی متر و تخم مرغی شکل، فاقد دندانه و به ندرت کرکدار هستند. میوه فندقه، استوانه ای شکل با سطحی صاف به رنگ قهوه ای و به طول یک میلی متر است.
اندام رویشی این گیاه به عنوان ادویه استفاده می شود. مواد موثره آن سرفه راتسکین داده و در ناراحتیهای تنفسی به عنوان ماده ای خلط آور استفاده می شود از دم کرده اندام های رویشی به عنوان ماده ای اشتها آور و ضد نفخ استفاده می شود. اسانس این گیاه خاصیت ضد باکتریایی و ضد قارچی دارد.
آب دم کرده آن را بنوشید. ادرار را باز میکند ، ورم مخاط بینی را برطرف می کند ، میگرن را درمان می کند. قولنجی که در اثر نفخ در روده ها باشد را برطرف می کندبرای تسکین دل پیچه موثر است.
یک قاشق مرباخوری کوبیده آن را در یک لیوان آب جوش بریزید و بخورید بادشکن است.
گیاهان دارویی گل گاوزبان:
گیاهشناسی ، خواص ، خواص دیگر ، تفاوت گل گاوزبان با گیاه گاوزبان ، تفاوت های دیگر ، کاشت ، داشت برداشت
گل گاو زبان یک گیاه علفی یکساله از گیاهان دارویی و دارای روغنی است که به دلیل خاصیت شفادهندگی از مدتها قبل از اهمیت خاصی برخوردار است.
این گیاه به احتمال زیاد بومی منطقه مدیترانه است ولی برخی محققان عقیده دارند بومی خاورمیانه است، کشت و کارگاوزبان بوسیله عرب ها در جنوب اسپانیا در قرون وسطی معرفی شد، این گیاه در بسیاری از مناطق اروپا، غرب آسیا و آمریکای شمالی می روید و اغلب بصورت وحشی در محل های لم یزرع و کناره رودخانه ها دیده می شود، کشاورزان این گیاه را از حالت وحشی جمع آوری و برای مصارف خانگی کشت می کنند.
بخش های هوایی این گیاه با اهداف دارویی درابتدای گلدهی از خرداد تا شهریور ماه جمع آوری و در سایه خشک می شوند.
گیاه گل گاو زبان دارای شاخه های تو خالی و آبدار است و ارتفاع آن به ۵۰ سانتی متر می رسد، برگهای این گیاه نسبتا بزرگ و چین خورده به رنگ سبز تیره و تخم مرغی شکل نوک تیزاند که به طور متناوب بر روی ساقه گیاه قرار دارند، تمام سطح گیاه پوشیده از کرکهای سفید و منشعب است، گلهای این گیاه در انتهای ساقه قرار دارد و به رنگ روشن و ستاره ای شکل است، میوه این گیاه به شکل چهار فندق کوچک و به رنگ قهوه ای مایل به سیاه است.
گیاه گل گاوزبان در فرانسه “شکوفه آبی تندرستی” نامیده می شود
این گیاه در فرانسه “شکوفه آبی تندرستی” نامیده می شود زیرا گلهای آن به رنگ آبی است و داروی خوبی است برای دهقانان که معمولا نیاز به تنفس بیشتر در هنگام کار کردن دارند.
برخی از نویسندگان معتقدند که نام لاتین آن یک اسم تغییر شکل یافته است به معنی ” قلب ” و به معنی ” من آورده ام ” زیرا اعتقاد بر این است که این گیاه قلب را تقویت می کند.
همچنین امروزه ثابت شده که محصولات حاصل از برگها و پودر این گیاه خاصیت ضد افسردگی دارد و باعث افزایش نشاط روحی می شود به طور مثال شربت ساخته شده از پودر این گیاه خاصیت ضد افسردگی و ضد استرس های روحی و آرامش دهنده و تسکین دهنده قلب است، دم کرده آن برای التهاب مجاری ادرار، روماتیسم و بیماریهای قلبی مفید است.
گل گاوزبان و برگ های آن دارای لعاب فراوان است، این گیاه دارای نیترات پتاسیم، منگنز، منیزیوم، اسید فسفریک و آلانتوئین است.
گیاهان دارویی بارهنگ:
گیاه شناسی ، خواص ، روش و میزان مصرف
بارهنگ گیاهی است پایا، ظاهراً بی کرک یا کمی کرکپوش با بن و ریشهای کوتاه است. ساقه آن به طول ۷۰-۱۰ سانتی متر، متعدد ایستاده یا خیزان، فاقد شیار، مساوی یا کمی بلندتر از برگها است. برگهای آن تماماً طوقهای، تخم مرغی پهن با ۹-۳ رگبرگ قوی و برجسته، کامل یا در حاشیه سینوسی، بی کرک یا کرکپوش، دارای دمبرگ نسبتاً بلند. گلها سبز متمایل به قهوهای، کوچک مجتمع در خوشههای دراز استوانهای. موسم گلدهی گیاه اردیبهشت تا شهریورماه است. دانههای این گیاه تیره رنگ، کوچک و تخم مرغی شکل و در میوهای پوستینه که به صورت کپسول تخم مرغی بوده و دارای ۲ خانه و محتوی ۸-۴ دانهاست قرار دارند. دانهها را از اواسط فصل بهار به بعد جمع آوری مینمایند.
بارهنگ به همراه قدومه و به دانه مخلوطی درست میکنند که به عنوان نرم کننده سینه و برطرف کننده سرفه وخارشهای گلو مصرف سنتی دارد. خواص درمانی ریشه، برگ و دانه این گیاه اثر نرم کننده دارد و از آنها به عنوان تصفیه کننده خون، آرام کننده ناراحتیهای آسم مرطوب، اسهالهای ساده و ورم مخاط دهان استفاده میشود. جوشاندهٌ دانه بارهنگ در رفع بیماریهای التهابی کلیه و مثانه موثر است. اگر برگ تازه بارهنگ به مدت چند ساعت در آب جوشیده قرار بگیرد، سپس قطعات آن بر روی زخمهای باز قرار گیرد، نه تنها زخمها را از خطر آلودگی حفظ میکند، بلکه سرعت بهبود را باعث میشود. جوشاندهٌ ریشه گیاه همراه با عسل، اگر به صورت غرغره مصرف شود، ورم حلق را از بین میبرد. برگ تازه و له شدهٌ بارهنگ اگر در محل گزیدگی زنبور عسل و پشه مالش داده شود درد را تسکین میدهد. میزان مصرف جوشانده ۵۰ تا ۱۰۰ گرم ریشه یا برگ بارهنگ در یک لیتر آب به مقدار سه فنجان در روز مجاز است. این گیاه در جاهای مختلفی میروید و انواع مختلفی دارد. معمولاً از دانههای این گیاه استفاده میشود. از این گیاه برای ناراحتیهای تنفسی استفاده میشود و یکی از گیاههای لعاب دار و دارای ماده سافورین است. دانههای آن را در آب خیس میکنند. این گیاه عوارض جانبی ندارد. از برگ این گیاه به وفور استفاده میشود و برگ آن خاصیت ضد عفونی کننده دارد و همچنین دانه این گیاه هم خاصیت ضد عفونی کننده و خلط آوری خوبی برای دستگاه تنفسی دارد.
گیاهان دارویی نعناع:
گیاهشناسی ، خواص ، ترکیبات شیمیایی ، نیازهای اکولوژیکی ، کاشت ، داشت ، برداشت
نعناع گیاهی است علفی و چند ساله که علاوه بر ساقه زیر زمینی که گیاه را در خاک مستقر می سازد دارای ساقه هوایی نیز هست . تز محل گره های ساقه که در تماس با زمین است ریشه های خارج شده که ساقه جدید را درست می کند بنابراین اگر شما فقط یک ساقه نعناع در باغچه خود بکارید بزودی تمام باغچه شما پر از نعناع می شود .
برگهای نعناع بیضی شکل ، نوک تیز و دندانه دار می باشند . گلهای آن بسته به نوع نعناع ممکن است قرمز ،ارغوانی یا سفید باشد . نعناع در مناطق معتدل و آفتاب گیر بخوبی رشد می کند .
نعناع از قدیم الایام بعنوان یگ گیاه معطر و اشتها آور و برای ناراحتی های دستگاه گوارش بکار رفته است بقراط پدر علم طب از نعناع در نوشته های خود یاد کرده است در قرون وسطی از نعناع در معالجه بیماریها و برای التیام زخم ها و درمان درد گزیدگی زنبور و سگ هار استفاده می شود.
نعنا یا نعناع گیاهی است از تیره دو لپه ای های پیوسته گلبرگ که سردسته تیره نعناعیان می باشد و جز سبزی های خوراکی است. از محل گره های ساقه، ریشه هایی خارج می شوند که ساقه جدید را درست می کنند. بنابراین اگر شما فقط یک ساقه نعناع در باغچه خود بکارید، به زودی تمام باغچه شما پر از نعناع می شود. به همین دلیل در فارسی به آن هزارپا می گویند.
نعنایی که به عنوان سبزی خوردن مصرف می کنیم، با نعنایی که به صورت خودرو در کوه می روید متفاوت است. البته از نظر شکل ظاهری، بو، طعم و مزه تقریباً شبیه به هم هستند، ولی از نظر اثرات درمانی، نعنای کوهی قوی تر است. البته خوردن نعنایی که پرورش داده می شود و به عنوان سبزی خوردن مورد استفاده قرار می گیرد، با غذای روزانه، مخصوصا ناهار توصیه می شود. در مواردی که ناراحتی های معده وجود دارد، خوردن نعنای تازه نه تنها معده را ناراحت نمی کند، بلکه درمان کننده ی ناراحتی معده هم می باشد.نعنای کوهی یا نعنای فِری، از نظر کاربرد و خواص از نعنای معمولی که پروزش داده می شود، بسیار عالی تر، قوی تر و مؤثرتر است.
گیاهان دارویی بومادران (Achillea milefolium):
گیاهشناسی ، خواص ، طرز استفاده
گیاهى است علفی، چندساله، ایستا، به ارتفاع ۲۰ تا ۸۰ سانتىمتر که توسط بذر و ریزوم تکثیر مىیابد. ساقهٔ آن ساده، باریک و داراى تعداد زیادى برگ مىباشد که بهطور وسیع پوشیده از کرکهاى نرم است و در قسمت انتهائى تا حدودى منشعب مىباشد. برگها متناوب، متعدد (۸ تا ۲۰ عدد) و در قسمت قاعدهٔ گیاه بزرگتر و به تعداد بیشتر، نیزهاى شکل، باریک، دو تا سه بار مرکب و رشتهاى شکل هستند. برگچهها نیز سرنیزهای، کوتاه و نوکتیز هستند.
اندامهاى زایشى: گلآذین کلاپرک و شامل گلهاى زبانهاى (شعاعی) و لولهاى است. گلهاى زبانهاى سه تا پنج عدد، به رنگ سفید، زرد و یا مایل به صورتى هستند. تعداد گلهاى لولهاى در آن بیشتر ولى کوچکتر و همرنگ گلهاى زبانهاى هستند. گلآذین بهصورت دستههائى متراکم و مسطح در انتهاء انشعابات ساقه قرار داشته و شبیه کلاپرک و یا چتر مىباشند. میوهٔ این گیاه فندقه و بذرها به رنگ خاکسترى نقرهاى تا متمایل به زرد، مستطیلى شکل، به اندازهٔ ۸/۱ تا ۲ میلىمتر و داراى بالهاى جانبى کوچکى است. هر گیاه قادر است سه تا چهار هزار بذر تولید کند. جوانهزنى این بذرها حداکثر تا عمق سه سانتىمترى خاک صورت مىگیرد.
در قرون اولیه از بومادران برای بند آوردن خون و علاج زخم هایی که با خون ریزی همراه بوده، استفاده می کردند. مردم برخی از کشورها، از پیکر رویشی پخته شده این گیاه برای درمان کبودی ناشی از ضربه در اطراف چشم استفاده می کردند. دم کرده سرشاخه های گلدار آن، در رفع گاستریت های حاد و مزمن، رفع نفخ و ترش کردن، اثر نافذ دارد. همچنین استفاده از دم کرده بومادران، سبب کاهش فشار خون شده و برای نارسایی های کیسه صفرا استفاده می شود. در ازدیاد ادرار و رفع سنگ کلیه نیز موثر است. به علاوه باد شکن و تب بُر نیز می باشد. اسانس آن خاصیت ضد باکتری و ضد تورم دارد. از این اسانس در صنایع دارویی، بهداشتی و آرایشی در تهیه کِرم ها و پمادهای محافظ پوست و داروهای ضد تورم استفاده می شود. بومادران به علت دارا بودن تانن و مواد تلخ عطری، به روی سلسله اعصاب و قلب نیز اثر می گذارد و در مواردی مانند خستگی عمومی، ضعف قلب، ورم ماهیچه های دل، بیماری های عصبی مانند ضعف اعصاب، هیستری، صرع و قلنج های تشنج آور، نتایج مفیدی می دهد. شیره تازه این گیاه در آنژین، احساس گرفتگی ناگهانی و خواب رفتگی سودمند است. همچنین بومادران بر اثر قابض بودن در رفع ترشحات زنانگی، بند آوردن خون و رفع اخلاط خونی، بواسیرهای خونی و اسهال ساده، اثر معالج دارد. این گیاه به طور خاصی تب بُر است. ضماد آن جهت درد سینه مفید است. بخور و جوشانده آن برای درمان زکام مفید است. پس در زمان سرماخوردگی استفاده از آن توضیه می شود. ۱- ادرار را زیاد می کند، در نتیجه برای سنگ های کلیه مفید است. ۲- باد شکن است. ۳-ماساژ دادن محل درد با روغن بومادران یا گذاشتن سوخته آن بر روی محل زخم، موجب ۴-تسکین درد و جلوگیری از خونریزی می شود. ۵-در قدیم ضماد بومادران یعنی برگ های تازه آن را که با روغن ترمس (باقلای مصری) مخلوط بوده، بر روی محل کچلی یا روی صورت مردان جوان برای رویش مو قرار می دادند. ۶-جوشانده سرشاخه گلدار آن برای رفع دردهای قاعدگی مفید است. ضماد بومادران برای درد سینه و انواع سردرد استفاده می شود.
گیاهان دارویی کرفس کوهی:
خواص ، مصارف تغذیه ای ، زراعت کرفس کوهی ، تهیه بذر مناسب ، آماده کردن زمین ، میزان بذر مورد نیاز
جوامع محلی و عشایری که سالیان دراز از کرفس کوهی به شکلهای مختلف استفاده کردهاند، معتقدند که این گیاه دارای اثرات ضد درد، ضد التهاب، آرام بخش و ضد سرفه میباشد. یافتههای جدید علمی نیز تأیید میکند که فلاونوئیدها به عنوان بخش مهمی از ترکیبات این گیاه، دارای اثرات ضد التهابی، ضد ویروس، ضد دیابت، ضد سرطان و ضد سم بوده که به طور عمده در بذر، ساقه و گل آذین گیاه تجمع مییابند.
فتالیدها گروه دیگری از ترکیبات مؤثر این گیاه هستند که آن را به صورت مکمل غذایی و به عنوان عامل پیشگیری کننده شیمیایی از سرطان و زخم معده مطرح میکنند. فتالیدها به طور عمده در بذر کرفس کوهی یافت می شوند. آزمایشها نشان داده که این مواد در مهار کردن تومور معده و کاهش ازدیاد آن به میزان ۶۷ تا ۸۳ درصد تأثیر مثبت داشتهاند. همچنین فتالیدها باعث میشوند گیاه دارای اثرات محافظت کبدی نیز باشد. با مطالعه و بررسی بیشتر خواص دارویی و درمانی ترکیبات کرفس کوهی، این احتمال وجود دارد که بتوان از این گیاه به عنوان دارویی موثر در درمان بعضی بیماریها مانند اضطراب، بیماریهای گوارشی، رماتیسم و نیز به عنوان مقوی معده. اشتهاآور و تامین کننده ویتامینهای مختلف استفاده کرد.
مردم و جوامع محلی و بومی نیز استفادههای گوناگونی از کرفس کوهی میکنند. به عنوان مثال از بذور و ریشه گیاه به صورت جوشانده برای درمان سرماخوردگی و سرفههای شدید و از اندامهای گیاه برای رفع دل درد، درمان رماتیسم و تصفیه خون استفاده مینمایند.
در استان کهکیلویه و بویراحمد مردم محلی بیشتر از صمغ کرفس کوهی در درمان چربی خون، فشار خون، ناراحتیهای قلبی و کمردرد استفاده میکنند. علاوه بر اثرات دارویی، اسانس موجود در بذور و ریشه گیاه باعث جذب حشرات و تسهیل عمل گرده افشانی، دور نمودن بعضی حیوانات و آفات گیاهی و محافظت در برابر آسیبهای ناشی از افزایش گرما میشود.
زراعی کردن گونههای وحشی یکی از روشهای جلوگیری از انقراض آنهاست کاشت گیاهان وحشی و زراعی کردن آنها نیازمند تحقیق در نحوه گردهافشانی، تعیین ساختار ژنتیکی و مقدار تنوع زنتیکی بین گونهای و درونگونهای، شرایط مورد نیاز برای جوانهزنی و تعیین نیازهای محیطی گیاه مورد نظر میباشد. بررسیهای ژنتیکی، کرموزومی و مطالعه نیازهای محیطی و رفتار جوانهزنی بذر به کشت موفقیتآمیز گونههای وحشی کمک شایانی خواهد کرد. در ارتباط با زراعی کردن گیاه کرفس کوهی تاکنون مطالعه خاصی انجام نشده اما تجربههای بدست آمده از کاشت این گیاه توسط مردم محلی (دانش بومی) و نیز تجربههای حاصل از کاشت این گیاه در راستای اجرای پروژه پیام سبز را میتوان به عنوان الگوی مناسبی جهت کشت اینگونه به کار برد. در این بخش به نحوه کشت کرفس کوهی در زمینهای کشاورزی (دیم و آبی) از مرحله انتخاب بذر تا مرحله استقرار گیاه پرداخته میشود. لازم به ذکر است که اطلاعات گردآوری شده در این بخش براساس نتایج زراعت کرفس کوهی در زمینهای کشاورزی و مرتعی توسط مردم محلی در راستای اهداف پروژه «مشارکت مردمی در حفاظت از تنوع زیستی منطقه زاگرس مرکزی» تدوین گردیده است.
گیاهان دارویی آویشن:
مقدمه و تاریخچه ، خصوصیات گیاهشناسی ، شرایط اکولوژیکی ، کاشت داشت ، ترکیبات و خواص ، فراورده ها ،
آویشن باغی گیاهی خشبی ، چند ساله و متعلق به خانواده نعناع (Lamiaceae) میباشد. ارتفاع این گیاه متفاوت و بین ۲۰ تا۵۰ سانتیمتر است. برگها کوچک ، متقابل و کم و بیش نیزهای شکل بوده و پوشیده از کرکهای خاکستری رنگ است. گلها کوچک ، سفید ، ارغوانی یا صورتی است که در قسمت فوقانی ساقههایی که از بغل برگها خارج میشوند روی چرخههایی به صورت مجتمع پدیدار میشوند. میوه دراین گیاه فندقه به رنگ قهوهای تیره بوده و طول آن یک میلیمتر است. داخل میوه ۴ دانه به رنگ قهوهای تیره وجود دارد. وزن هزار دانه ۰٫۲۵ تا ۰٫۲۸ گرم است.
آویشن گیاهی مدیترانه ای است و در طول رویش به هوای گرم و نور کافی نیاز دارد . این گیاه ، خشکی دوست بوده و به سهولت قادر به تحمل کم آبی و خشکی است . آویشن به آب ایستایی حساس است به طوریکه این امر می تواند سبب خشک شدن آن شود . خاک های سبک حاوی ترکیبات کلسیم و با ضخامت زیاد سطح الارض ، خاکهای مناسبی برای کشت آویشن است و خاکهای سنگین مناسب نیست زیرا این نوع خاکها سبب کاهش شدید عملکرد پیکر رویشی و اسانس آن می شود ./ پی اچ / مناسب خاک نیز برای کاشت آویشن بین ۵/۴ تا ۸ است . به زمینهای تهی از مواد و عناصر غذایی در فصل پاییز ( هنگام اماده ساختن زمین )۲۰ تا ۳۰ تن در هکتار کودهای حیوانی کاملاً پوسیده اضافه می شود . از سال دوم رویش ، همه ساله در فصل بهار ۳۰ تا ۵۰ کیلو گرم در هکتار ازت در اختیار گیاهان قرارمی دهند.
اسانس این گیاه زرد رنگ بوده و مقدار آن بین ۱ تا ۲ درصد متغیر است. مهمترین اجزاء تشکیل دهنده اسانس را تیمول ، کارواکرول ، پاراسیمول، لینالول و سینئول تشکیل میدهد. پیکر رویشی همچنین حاوی تانن ، فلاونوئید ، ساپونین و نیز مواد تلخ میباشد.
استفاده امروزی و ثابت شده گیاه آویشن برای درمان آسم، سرفههای خشک مکرر، آمفیزم و برونشیت است. چای دم کرده آن را نیز برای درمان عفونت گوش میانی، نفخ و تهوع استفاده میکنند، عصاره آویشن حاوی مادهای به نام «تیمول»است که برای بیماری آسم مفید است. حمام آویشن برای مبتلایان به دردهای عضلانی، مفصلی و روماتیسمی مفید است. ضماد آویشن برای نیش و گزیدگی حشرات موثر است .در حاملگی مصرف این گیاه ممنوع است اما در دوران شیردهی منعی ندارد. آویشن برای جلوگیری از ریزش مو نیز موثر است. ۲۰ گرم اویشن را در یک لیتر آب جوشانده شود و هرچند روز یک بار به سر مالیده شود.
برای مصرف این گیاه، ۱ تا ۴ گرم پودر خشک گیاه را در یک لیوان آب جوش دم کرده (به مدت ۲۰ دقیقه) بریزید. پس از صاف کردن محلول را شیرین کرده و ۳ بار در روز مصرف شود.
در التهاب حنجره و لوزهها و برای درمان آفت به صورت غرغره کردن استفاده شود. برای این منظور، یک استکان از پودر گیاه را در چهار استکان آب جوش آهسته به مدت ۲۰ دقیقه جوشانیده و پس از صاف کردن، برای شست وشوی دهان استفاده شود.
از این گیاه داروهایی به شکل شربت ، قرص مکیدنی ، بخور ، قرص ، اسانس و همچنین ترکیبات آروماتراپی تهیه میشود. از عصارههای آبی ، آبی – الکلی و پروپیلن گلایکولی آویشن باغی نیز در تهیه شامپو ،کرم، پماد و دیگر فرآوردههای استفاده فراوان میشود.
گیاهان دارویی شیرین بیان (Glycyrhiza glabra) :
تاریخچه ،انواع واریته ، نیازهای اکولوژیکی ، تناوب کشت ، مواد وعناصر غذایی مورد نیاز ، آماده سازی خاک ، تاریخ و فواصل کاشت ،
گیاهان تیره پروانه آسا دارای گونه های فراوانی حدود ۱۲۰۰۰ گونه می باشند. شیرین بیان یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی است. بیش از ۴۰۰۰ سال پیش بومیان دره ها و دشتهای بین النهرین آسیای صغیر و جنوب آسیا ریشه شیرین بیان را به پیشگاه فرمانروایان خود به نشانه عرض عبودیت تقدیم می کردند. دیوسکورید حکیم یونانی در قرن اول میلادی در کتاب خود شیرین بیان را برای صاف کردن صدا و نرم کردن مزاج اشاره کرده است. ابوعلی سینا در کتاب خود از خواص درمانی شیرین بیان اشاره کرده است. گلیسیریزا گلابرا یک نام یونانی بوده و از دو واژه گلیکیس به معنی شیرین و ریزا به معنی ریشه میباشد وگلابرا به معنی صاف وبدون کرک میباشد.
چون شیرین بیان برای چند سال {۱۰ تا ۱۵ سال} در یک منطقه باقی می ماند و رویش اولیه این گیاه بسیار کند است. از این رو آن را باید با گیاهانی به تناوب کشت کرد که سبب گسترش علفهای هرز نشوند. گیاهان وجینی گیاهان مناسبی برای تناوب کشت با شیرین بیان هستند. مواد و عناصر غذایی کافی نقش عمده ای در افزایش عملکرد ریشه و مقدار مواد مؤثره آن دارد. فصل پاییز افزودن ۳۰ تا ۴۰ تن در هکتار کودهای حیوانی کاملا پوسیده به زمینهایی که شیرین بیان کشت می شوند مناسب است ، و سبب افزایش عملکرد ریشه می شود. در پاییز هنگام آماده سازی زمین باید ۵۰ تا ۶۰ کیلو گرم در هکتار اکسید فسفر به خاک اضافه شود.
چون شیرین بیان ریشه طویلی دارد برای کشت آن از زمینهایی که از ضخامت زیادی برخوردارند باید استفاده کرد .در پاییز پس از افزودن کود حیوانی شخم عمیقی به عمق ۴۰ تا ۷۰ سانتی متر زده می شود. پس از اضافه کردن کود فسفره زمین را تسطیح کرده و بستر را برای کشت آماده می کنیم.
اوایل بهار {فروردین} زمان مناسبی برای کشت مستقیم بذر در زمین اصلی است. فاصله ردیفهای کاشت از یکدیگر ۶۰ سانتی متر و عمق بذر موقع کاشت ۲ تا ۳ سانتی متر مناسب است. بذر مورد نیاز برای هر هکتار زمین ۱۲ تا ۱۵ کیلو گرم. اوایل بهار {فروردین-اردیبهشت} نیز زمان مناسبی برای کاشت بذر در خزانه هوای آزاد {کشت غیر مستقیم } است. فاصله ردیفها از یکدیگر در خزانه ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر مناسب عمق بذر در موقع کاشت باید ۲ سانتی متر باشد.
گیاهان دارویی بابونه (Matricaria chamomila)
گیاهشناسی ، پراکنش ، خواص ، نیازهای اکولوژیکی ، کاشت ، روش خزانه کاری
ارتفاع بوته بین ۴۰ تا ۸۰ سانتی متر، ریشه ها مخروطی و سطحی و برگ ها کشیده هستند. گل ها در بابونه در انتهای ساقه قرار گرفته، گلچه ها نیز به دو بخش تقسیم می شوند:
الف- گلچه های زبانه ای: که سفیدرنگ هستند و تعدادشان به ۱۲ تا ۱۸ عدد می رسد و از نظر جنسی ماده اند و پس از شکفتن، گل به سمت پایین خم می شود و گل به شکل چتر باز یا نیمه باز قرار می گیرد.
ب- گلچه های لوله ای: این گلچه ها زرد هستند و از نظر جنسی نر و ماده می باشد. این گل ها پس از باز شدن شکل استوانه ای به خود می گیرند.
دانه بابونه زرد تیره تا خاکستری و ۱ تا ۵/۱ میلیمتر طول دارد، وزن هزار دانه آن بین ۰۶ /۰ تا ۰۳ /۰گرم می باشد.
بابونه به سرما نسبتا مقاوم است، اما اگر سرما در مرحله گل دهی بروز کند، سبب کاهش عملکرد می شود. صفر فیزیولوژیکی بابونه، ۶ تا ۷ درجه سانتی گراد استو بذر این گیاه برای جوانه زنی به نور احتیاج دارد. در دوره رشد هم این گیاه به نور نیاز مبرم دارد و تامین نور مورد نیاز، سبب افزایش عملکرد و افزایش میزان اسانس می شود.
خاک های رسی- شنی و لومی، خاک های مناسبی برای بابونه هستند. pH مناسب هم در حدود ۶ الی ۸ می باشد. این گیاه تا حدی مقاوم به شوری است ولی بروز شوری سبب کوچک شدن گل ها می شود.
این گیاه در رودبار، خرمشهر، مرزهای جنوبی، بوشهر، کونک بین دزفول و شوشتر و در ارتفاعات ۴٠٠ متری قصر شیرین یافت می شود. در بلوچستان و در دره حری رود، به طور خودرو رشد کرده و به نام های محلی پین فولی و پیون فولی شناخته می شودکه پراکنش آن ذکر شده است. در تهران، تبریز، بین قم و اراک، بین خوی و تبریز، مناطق شور رضائیه و بین اهواز و شوشتر می روید. در کرمان، در ارتفاعات البرز، اراک و اشتران کوه، رضائیه و تبریز رشد می کند. در آذربایجان، چهار محال و بختیاری و کوه شری یافت می شود. در مزارع بین کرمانشاه و بیستون و کردستان می روید . بیشتر در کردستان مشاهده می شود.
یکی از مهمترین خواص بابونه درمان زخم معده و ورم معده است و این گیاه به آسانی این مرض را درمان میکند و آنهایی که سالهاست با این مرض دست بگریبان هستند و از قرصهای مختلف گران قیمت نظیر Lozac و Zantac استفاده میکنند میتوانند با استفاده از بابونه خرج داروی خود را پس انداز کنند و همچنین سلامتی خود را بازیابند. برای درمان زخم معده یک لیوان چای غلیظ بابونه درست کنید. قاشق چایخوری بابونه در یک لیوان آبجوش و یا چهار تا چای کیسهای بابونه در یک قاشق لیوان آب جوش و صبح ناشتا هستید این لیوان چای را بنوشید و سپس در رختخواب به پشت دراز بکشید و بعد از چهار دقیقه بخوابید و البته بعد از یکربع ساعت میتوانید صبحانه خود را میل کنید. این عمل را به مدت دو هفته ادامه دهید تا زخم و ورم معده بکلی شفا یابد. بابونه اعصاب و قوای جنسی را تقویت میکند.
بابونه مقوی مغز است.
بابونه ادرار آور و قاعده آور است.
این گیاه ترشح شیر را در مادران شیرده افزایش میدهد.
درمان کننده سردرد و میگرن است.
استفاده از بابونه سنگ مثانه را خرد و دفع میکند.
اگر کسی قطره قطره ادرار میکند به او چای بابونه دهید تا درمان شود.
بابونه درمان کننده کمی ترشحات عادت ماهیانه است.
برای درمان چشم درد ، بابونه را در سرکه ریخته و بخور دهید.
برای تسکین دردهای عضلانی چای بابونه بنوشید.
جویدن بابونه برای التیام زخمهای درمان مفید است.
ثبت دیدگاه
مایل به ملحق شدن به بحث هستید ؟به ما بپیوندید !